دولتها وظیفه خود می دانند که از عملکردشان دفاع کنند و برای همین منظور از واحدی به نام روابط عمومی جهت ارتباط دو سویه بین مردم و مسئولین در راستای ارائه عملکرد دولت به مردم برای تنویر افکار عمومی و انعکاس نظرات مردمی در قالب نظر سنجی به مسئولین بمنظور ارزیابی و اصلاح عملکردشان استفاده می کنند در تمامی دنیا ، در شرکتهای خصوصی و دولتی این رویه و فرایند مرسوم هست مدیران برای اینکه از میزان سلایق و علاقه مندی مردم به کالا و خدمات ارائه شده مطلع شوند از شیوه نظرسنجی و یا سایر شیوه ها استفاده می کنند اگر به هر دلیلی این ارتباط یک طرفه باشد در بلند مدت موجب نارضایتی عمومی می شود حال این سوال پیش می آید چرا اطلاع رسانی در استان ما کم هست و اغلب مدیران اهمیتی به ارائه عملکرد خود ندارند می دانیم برای استمرار هر عملی نیاز به بازخورد مثبت آن دارد اگر عملی موجب نارضایتی شود آن عمل ناخودآگاه متوقف می شود و اگر عملی تاثیری در فرایند انگیزیشی نداشته باشد برای اجرای آن رغبتی نخواهد بود متاسفانه فرهنگ استانمان بگونه ای است که مردم مطالبه گرا نیستند بهمین خاطر مسئولین دغدغه ای از ناحیه مردم ندارند و انگیزه ای نیز برای روشن ساختن عملکرد برای مدیران وجود ندارد، گزارش عملکرد این مدیران صرفا در حد ارائه به مافوق هست. این شرایط موجب شده انتصاب ها صرفا سیاسی باشند و لابی گری و سیاسی کاری و بده و بستان بیشتر از شایسته سالاری در استان نمود پیدا کند اخیرا زمزمه ژن خوب هم گوش ها را نوازش می دهد دراین شرایط مدیرانی که در انتخابات گذشته مخالف دولت بودند و یا در قبال مخالفان دولت سکوت پیشه نموده بودند به هر دری می زنند تا جایگاه خود را حفظ کنند انچه که در این میان اصلا مطرح نیست میزان کارائی ، راندمان کار واثربخشی مدیران هست در هفته دولتی که گذشت مدیران اندکی بودند که فعالیت و عملکرد خود را به مردم گزارش نمودند و این از دو حالت خارج نیست یا چیزی برای گفتن و ارائه فعالیت نداشتند و یا انگیزه ای برای ارائه گزارش عملکرد ، یادم هست مدیری می گفت انتصاب ها و عزل ها از ناحیه مدیران بالا دستی بصورت سیاسی انجام می پذیرد بنابر این ما باید تلاش کنیم تا رضایت مدیران ما فوق را جلب کنیم وقتی مردم تاثیری در انتصاب یا عزل ما ندارند چه لزومی دارد ما به آنها گزارش عملکرد ارائه دهیم نتیجه این شرایط و فرایند این شده که اغلب مدیرانی که انتصاب شده اند برای مردم کار نمی کنند و برای بقا به هر کاری دست می زنند از پاچه خاری و بده و بستان گرفته تا لابی گری و سیاسی کاری و تعامل ،حال سوال این است مسئولین ولی نعمتان مردم هستند یا خادمان آنها در ظاهر همه می گویند خادم ملتند، ولی در واقع خود را مسئول پاسخگویی به مردم نمی بینند بلکه مسئول پاسخگویی به مافوق می دانند نتیجه اینکه فاصله رضایت مردم از عملکرد مسئولین بیشتر و بیشتر می شود.